Smisao umjetnosti je da spaja sve što dotakne, ljepotu i radost, ljubav i sreću, blizinu sa daljinom. I ovoga puta učinila je isto. Jedna pozorišna predstava koja govori o zajedničkoj istorijskoj, mentalitetskoj, jezičkoj i kulturološkoj prošlosti, a koju su pripremili i izveli gimnazijalci iz Novog Sada u holu banjalučke Gimnazije i pred svojim kolegama gimnazijalcima iz Banje Luke pokazala je da sve to zajedničko nije samo prošlost.Prepun hol Gimnazije tačno u 17 časova prekrila je iščekujuća tišina kojom su se svi iznenadili, jer petkom popodne, na kraju druge smjene rijetko ko ostaje tih. Ovoga puta tišina je označavala poštovanje, ponos, ljubav, radost i strah, emocije koje su sve istovremeno izazvali likovi Gavrila Principa, Vase Čubrilovića i Nedeljka Čabrinovića, Milutina, Tole Dačića i Đorđa Katića, Milene Katić, ali i savremenika u visokim štiklama, sa zastavama fudbalskih klubova, dirigenta koji diriguje nama dirigujući nepostojećim horom… Sve je to stalo u jednu dječiju predstavu za koju je tekst napisao odnosno sastavio profesor srpskog jezika i književnosti, Slobodan Tornjanski.Više od sat vremena smijali smo se i bili na ivici suza prateći dešavanja iz života Gavrila Principa, početak Prvog svjetskog rata, njegov tok i one najteže, ali i one najljepše trenutke koje ljudi proživljavaju u ratu. Provlače se kroz tekst riječi najvećih srpskih književnika Dobrice Ćosića, Đure Jakšića, Danka Popovića, ali i savremenika kao što je Bora Đorđević. Publika, koju su većinom činili učenici i profesori Gimnazije, ali i stručnjaci iz oblasti glume i pozorišta, bila je i ostala oduševljena. Toliko pažnje, koncentracije i emocije rijetko kada i rijetko ko izazove kod mladih ljudi koji su pri tome u grupi.Po završetku predstave Novosađani su napustili školsku zgradu u pratnji svojih domaćina, učenika Gimnazije, a iz pouzadnih izvora saznajemo da su veze i odnosi izgrađeni to veče i tu noć nešto najljepše što se desilo i jednima i drugima. Zabava je trajala dugo, ali niko nije kasnio na zakazani obilazak grada sutradan u 11 časova.Po završetku razgledanja lijepe, mada pomalo tmurne Banje Luke, naši su gosti krenuli kući, a ispratile su ih suze. Nadamo se i vjerujemo da je ovo početak jednog predivnog prijateljstva koje će se nastaviti nekim novim druženjem, ovoga puta u Novom Sadu.P.S. Ne povezju uzalud naše gradove mnoge sličnosti!
